حدود 2 سال هست ازدواج کردم الان از زندگیم راضی نیستم بین خانومم و خانواده ام اختلاف افتاده هر از گاهی بحث و جدل بین خودم و همسرم هست فکر میکنم کنترل روی زندگی ندارم. برای بهتر شدن این روابط باید چکار کرد.؟

لازم است که شما به عنوان مرد مدیریت خوبی داشته باشید. ولی  در زمینه اصلاح رابطه همسرتان با خانواده تان دو توصیه جدی دارم:

1- معاشرتها را خیلی زیاد کنترل کنید. مثلا اگر می بینید ارتباط زیاد ایجاد کننده تنش و مشکل میان طرفین می شود این رابطه را خیلی کم کنید مثلا شما خودتان بر حسب وظیفه و مسئولیتی که یک فرزند دارد مکررا با خانواده تان رابطه داشته باشید ولی ضرورتی ندارد که همسرتان در همه این سرکشی ها با شما همراه شود. کم کردن این روابط شاید از تنشها بکاهد.

2- حساسیتهای همسرتان را بشناسید و به طریقی خانواده خودتان را مطلع کنید تا قدری در رفتار خودشان اصلاحاتی ایجاد کنند و از شدت مشکلات کاسته شود.

 3- حساسیتهای خانواده خودتان را هم بشناسید و به اطلاع همسرتان برسانید تا در تعامل شان با خانواده شما بیشتر رعایت کنند.

 همیشه در غیاب خانواده حق را به همسرتان دهید تا ایشان تصور نکند که شما وی را تنها رها کرده اید. به هر حال اختلافات ارتباطی ایجاد می شود. خودتان هم برخی از مشکلات رفتاری و .... را در غیاب همسرتان به خانواده تان تذکر دهید وقتی دایما از همسرتان بدگویی می کنند منطقی واکنش داده و دلیل بیاورید و البته ناپختگی و کم تجربگی همسرتان را هم مطرح کنید و از آنها بخواهید که به خاطر حفظ آرامش خودتان هم که شده بیشتر ملاحظه کنند و مراعات نمایند.

ضمنا در مواقع مقتضی هر در برابر همسرتان و هم خانواده با رعایت احترام واکنش جدی نشان دهید. مثلا وقتی می بینید واکنشهای منفی را شروع کردند خیلی جدی ولی محترمانه واکنش دهید مثلا بگویید: این طرز واکنش برای افرادی بالغ واقعا بعید است. تصور می کنم بهتر است این قایله را تمام کنید و سپس به اتفاق همسرتان موقعیت را ترک کنید ولی اصلا قهر نکنید بلکه در دفعات آتی ارتباط معمولی با طرفین داشته باشید.

پسری هستم خیلی کم حرف و روابط عمومی پایینی دارم. خیلی تلاش کردم که کم حرفیمو کم کنم ولی هر چقد تلاش کردم نشد اصلا چیزی به ذهنم نمیاد که صحبت کنم بعضی وقتها شده اینقدر به خودم فشار آوردم که توی جمع چیزی بگم ولی هیچی به ذهنم نمیومد و اعصابم خورد شده گاهی وقتها هم خانواده میگن یکم حرف بزن من در جوابشون میگم، چی بگم حرفی ندارم بزنم. حالا ازتون میخوام راهنماییم کنید چیکار کنم این ضعفمو برطرف کنم و بتوانم با بقیه ارتباط برقرار کنم؟

توان برقراری ارتباط با دیگران به دو عامل بستگی دارد:

یک عامل بیرونی

 یک عامل درونی

عامل درونی مربوط میشه به همون درونگرایی و برونگرایی آدمها که تا 70-80 درصدش ذاتی هست و زیاد نمیشه تغییرش داد فقط میشه تا حدی بهش انعطاف داد و معتدلترش کرد.

عامل درونی هم به محیط زندگی و تربیتی ما ارتباط دارد که می تواند از یک آدم درونگرای زیاد گاهی یک آدم فوق العاده اجتماعی بسازد یا به عکس از یک آدم برون گرا یک آدم درونگرا.

بنابراین می شود گفت نقش اکتساب و محیط زندگی در هر دو صورت خیلی مهم و تاثیر گذار است.

احتمالا شما شخصیتا آدم درونگرایی بودید و شرایط زندگی و محیطی هم که در آن زندگی کردید این درونگرایی را تشدید کرده است اما این به آن معنا نیست که تا همیشه باید منزوی باشید و ارتباطات محدودی داشته باشد.

تا به حال در کلاس های مکالمه زبان شرکت کرده اید؟ اگر شرکت کرده باشید یکی از راه های تقویت زبان آموزی را این می دانند که شما قسمتی از یک فیلم یا داستان را برای دیگران یا خودتان بلند بلند حتی اگر اشتباهات گرامری هم داشتید تعریف کنید.

یکی از راهکارهای عملی شما هم چیزی شبیه همین کار است.

گاهی اگر در جمع دوستان هستید و حرفی برای گفتن پیدا نمی کنید شروع کنید با هیجان یکی از آخرین فیلم هایی را که دیده اید یا داستان هایی را که خوانده اید یا یک خاطره و یا هر چیز دیگری که به ذهنتان می رسد را تعریف کنید. 

البته این کار باید فارغ از این باشد که خودتان، خودتان را ارزیابی کنید مثلا بگویید که کارم چقدر مسخره بود یا بقیه حوصلشون سر میره و ....

مگر وقتی همه با شما صحبت می کنند شما از کل صحبتهایشان خوشتون می آید؟ یا اطلاعات علمی و مهمی با شما رد و بدل می کنند؟!!

بنابراین شما هم باید هر چند تا مدتی به طور مصنوعی این کار را بکنید تا کم کم از لاک تنهایی و بی ارتباطی در بیاید.

سعی کنید دامنه افرادی را که با آنها دوست هستید را گسترش دهید.

سعی کنید وقتی دیگران صحبت و ارتباط را شروع می کنند به رفتارها و عملکردشان دقت کنید و در جاهای دیگر شما هم همان کارها را تکرار کنید و نگران عکس العمل دیگران هم نباشید.

همه ما در آغاز هر کاری همیشه ضعف هایی داشته و داریم باید قدم های اول را طی کنیم تا به اوج برسیم.

رازهای موفقیت؟

هر فردی نهایتا به بلوغ جسمی، اجتماعی و روانی می‌رسد و هر چقدر هم که از نظر محبت در کانون خانواده کمبودی نداشته باشد، باز هم یک کشش روانی او را به سمت جنس مخالف می‌کشاند. در واقع نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن موجب بروز این کشش می‌شود و اینجاست که این نیاز روحی باعث می‌شود فرد با وجود تمام مشکلات، مسئولیت یک زندگی مشترک را به عهده گیرد، اما رمز موفقیت در تداوم یک زندگی مشترک چیست؟

یک زندگی موفق در سایه یک انتخاب موفق شکل می‌گیرد. شناخت اولیه، تحقیقات محلی و مشاوره پیش از ازدواج از جمله مراحلی است که هنگام انتخاب همسر باید به آن توجه داشت. اما در مرحله شناخت همسر چه معیارها و ملاک‌هایی را باید مدنظر داشت؟

برای خیلی ها، ملاک اصلی و اولیه برای یک انتخاب موفق بر اساس ظواهر است. در حالی که داشتن سلامت روانی، رفتاری، جسمی و دینی از مهم‌ترین ملاک‌هایی است که باید در اولویت قرار گیرد. ملاک بعدی شغل مناسب، وسع مال، تحصیلات و همچنین سلایق و ویژگی‌های فردی همچون داشتن تناسب اندام، چاقی یا لاغری، رنگ سفید یا سبزه، چشم رنگی یا مشکی و... از معیارهای اختصاصی‌تر هستند. این ملاک‌ها مکمل یکدیگر بوده و در صورت نبود تناسب میان آنها زندگی مشترک در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد گرفت.

اختلال های دردسرساز

اختلالات روانی یکی از عوامل ناکامی در زندگی مشترک است. مشکلات اضطرابی، افسردگی و وسواس در گروه اختلالات نوروتیک قرار دارد و اگر در حد حاد نباشد و طرفین متعهد به ادامه درمان تا بهبودی کامل شوند، مشکلی در زندگی آینده پیش نخواهد آورد. اما اختلال سایکوتیک همچون اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیتی پارانویید (سوءظن) از جمله اختلالاتی است که فرد کمتر حاضر به درمان شده و ازدواج با چنین افرادی توصیه نمی‌شود.

بزرگترین دردسری که زندگی شما را تهدید می کند، اختلال های شخصیتی هستند. این اختلال ها به سادگی قابل تشخیص نیستند و تنها یک متخصص می تواند درباره وجود آنها با قطعیت نظر دهد. افراد مبتلا به اختلال های شخصیتی آدم های باهوشی هستند که گاهی از نظر اجتماعی موقعیت های خوب و چشمگیری هم دارند اما یکی از ویژگی های رفتاری آنها آزار دهنده است. مثلا زیادی خودشان را قبول دارند و اگر به آنها کم توجهی کنید، شاکی می شوند (خودشیفته ها)، به همه بدبین هستند و فکر می کنند دیگران می خواهند برای آنها دردسر درست کنند (پارانوییدها)، گوشه گیر هستند و به شکلی افراطی تک گرایی دارند، خودمحورند، از جمع فاصله می گیرند و دیگران را از زندگی شان حذف می کنند (اسکیزوییدها)، اهل شلوغ بازی و هیاهو هستند، خیلی اجتماعی به نظر می رسند اما بیش از آن هوچی و شلوغ کارند. (هیستریک ها)... تشخیص این اختلال های شخصیت کار ساده ای نیست بنابراین حتما قبل از ازدواج به مشاور مراجعه کنید تا از شما و طرف مقابل تان تست شخصیتی بگیرد.

تفاوت‌های شخصیتی خانمانسوز است

امروزه برخی دختر و پسرها تصور می‌کنند برای داشتن یک زندگی موفق باید طرف مقابل آنها خصوصیات و شخصیت متفاوتی داشته باشد تا خلقیاتشان کامل‌کننده یکدیگر باشد. به عنوان مثال فرد گوشه‌گیر دوست دارد با فردی اجتماعی ازدواج کند یا فردی بی‌خیال با فردی متعهد و پایبند.

در واقع افراد به دنبال کسی می‌گردند که با او کامل شوند، بدون آن‌که کوچکترین تغییری در خود ایجاد کنند. این طرز فکر کاملا اشتباه و خانمانسوز است. اگر بحث کفویت و همتایی در دختر و پسر وجود نداشته باشد، مثلا زوجین همتای اقتصادی، فرهنگی، خانوادگی، دینی و... یکدیگر نباشند و در واقع پسر در یک سر طیف و دختر در سر دیگر آن قرار گیرد، تعارضات زناشویی افزایش می‌یابد.

اگر چه تعارضات به طور نسبی در هر زندگی وجود دارد، اما هم سطح بودن تا حدود زیادی از شدت آن می‌کاهد. خطرناک‌ترین ازدواج‌ها وصلت افراد درونگرا با برونگرا، منظم با نامنظم و افرادی که ثبات هیجانی بالایی دارند با افرادی که زود برانگیخته می‌شوند است. البته اگر فردی درجه درونگرایی 4 و دیگری 6 داشته باشد یا یکی منظم و دیگری منظم‌تر باشد یا اعتقادات مذهبی یکی 60 و دیگری 70 باشد به دلیل آن‌که پایه اصلی این ویژگی‌ها در آنها وجود دارد تقریبا در وسط طیف قرار داشته و ازدواج خوبی خواهند داشت.

شباهت های خیالی

برخی افراد در دوران آشنایی با جنس مخالف متوجه شباهت‌هایی در شخصیت، خلقیات و فرهنگ یکدیگر شده و این اصل را ملاکی برای داشتن یک ازدواج موفق می‌دانند، اما با ورود به زندگی مشترک ایــــن تفاهمات کم رنگ و گاهی محو می‌شود.

بروز عشق یا علاقه افراطی پیش از ازدواج از جمله عواملی است که می‌تواند مانند یک فیلتر عمل کرده و مکانیسم شناختی دو طرف را تحریف کند. امکان دارد قبل از ازدواج پسری به دختری بگوید با شروع زندگی مشترک به تو اجازه معاشرت یا دیدار با خانواده را نمی‌دهم. در چنین جوی اگر عواطف حکمفرما باشد دختر با این فرض که پسر به دلیل علاقه زیاد موقتا این حرف را زده است مساله را جدی نگرفته و به پای دوست داشتن زیاد و تفاهم در علاقه به یکدیگر می‌گذارد. در حالی که این طور نیست و این موضوع به صورت یک مشکل حاد در زندگی مشترک نمود پیدا خواهد کرد.

به امید اصلاح یکدیگر نباشید

تغییر دادن رفتار و روش همسر یکی از باورهای نادرستی است که بسیاری از دختر و پسرها درگیر آن هستند. کسانی که چنین طرز فکری دارند متوجه نیستند که انسان موجودی انتخابگر است و در شرایط فرهنگی و اجتماعی خاصی رشد کرده و قبل از ازدواج عمری را با سلیقه و باورهای خود زندگی کرده و شخصیتش تا حدود زیادی این‌گونه شکل گرفته است. 

اما چرا بیشتر افراد گمان می‌کنند می‌توانند روش همسر را تغییر داده و به شکل مورد نظر خود در آورند؟ انتخاب در ازدواج اینک و اکنون است. یعنی قبل از ازدواج آنچه را که از شخصیت، اخلاق، رفتار، مذهب، خانواده و فرهنگ طرف مقابل می‌بینیم باید به همان میزانی که هست بپذیریم و بدانیم که باید با همین شرایط ادامه زندگی دهیم و در این مقوله نباید به امید یک هوای تازه‌تر بود. این‌که بگوییم طرف پس از ازدواج چادری می‌شود، رفتار بدش را کنار می‌گذارد، نمازخوان می‌شود، سیگارش را ترک می‌کند، مسئولیت پذیر می شود، منظم و خوش برخورد می شود، پرخاشگری اش را کنار می گذارد و... یک خیال باطل است.

حتی اگر کسی از روی عشق و محبت چند صباحی به خاطر طرف مقابل گذشت کند و برخی رفتارها و عقایدش را تغییر دهد، این کار را به میل و اراده خود انجام داده نه به زور و اجبار ما. عابدینی ادامه می‌دهد، البته بعد از ازدواج تغییراتی در زن و شوهر به وجود می‌آید، اما این تغییرات در اثر آمیختگی روح، روان و جسم آنها و گاهی در اثر همنشینی و یادگیری‌های خود آگاه و ناخودآگاه است نه در اثر اعمال قدرت و فشار ظاهری یک طرف به طرف دیگر.

بنابراین همسری را انتخاب کنید که قبل از ازدواج بتوانید او را با تمامیت و با همه رفتارها و عقایدش بپذیرید و هرگز به فکر تغییر او نباشید چرا که در صورت فشار به طرف مقابل امکان دارد زندگی مشترکتان به جدایی بینجامد.

همه ملاک‌ها با هم زندگی را می‌سازد

عده‌ای ملاک موفقیت در زندگی را بچه‌دار شدن، بعضی اشباع نیازهای عاطفی و احساسی و گروهی تامین نیازهای جنسی می‌دانند. آیا این ملاک‌ها هر کدام به تنهایی برای داشتن یک زندگی موفق قابل قبول است؟ تولید نسل می‌تواند یکی از ملاک‌های موفقیت در زندگی باشد. اما گاهی فشار ناشی از مشکلات زندگی به حدی است که لذت داشتن فرزند را کمرنگ می‌کند. از طرفی تولد فرزندانی بیش فعال، ناسازگار و حتی بیمار ممکن است رویای داشتن یک زندگی موفق را به شکست تبدیل کند. اما اشباع نیازهای عاطفی در مقایسه با فرزند داشتن معقول‌تر و اولی‌تر است. چرا که بسیار دیده می‌شود زوجینی که از نظر روانی و عاطفی یکدیگر را تیمار کرده و به معنای واقعی به یکدیگر محبت دارند، به طرز چشمگیری در زندگی مشترک خود موفق بوده‌اند.

تامین نیازهای جنسی هم یکی از عوامل موفقیت در زندگی است. دختر و پسر قبل از ازدواج باید تا حدودی از میزان امیال جنسی یکدیگر به منظور جلوگیری از نارضایتی جنسی پس از ازدواج باخبر باشند و این امر باید از طریق مراجعه به مشاوران خبره و کارآمد ازدواج شناسایی شود. مشاوران با طرح تست شخصیتی «کتل» می‌توانند بی‌طرفانه تا حدود زیادی به خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی و جنسی هر دو نفر واقف و شباهت‌ها و تفاوت‌ها را شناسایی کنند.